Na jullie allemaal goed de daver op het lijf gejaagd te hebben met deze titel, alvast deze geruststelling: het is niet ernstig. Ik heb het enkel over de Spaanse lessen. Driewerf hoera, ze zitten erop (sinds gisteren, de laatste les). Echt waar, ik wil graag Spaans leren, ik ben Spaans aan het leren, ik krijg geregeld de opmerking dat ik al best goed kan praten voor een maand geleden aangekomen te zijn... maar Spaanse les was verschrikkelijk. Laten we even kijken waarom.
1) De lerares kon enkel Spaans. Ze kon geen enkele andere taal naar behoren spreken, enkele schamele woorden in het Engels.
2) Nog tien keer zo erg: ze kon ons niet uitleggen hoe Spaans werkt. Wat ik hiermee bedoel is dat iedere taal bepaalde regels heeft welke je ontdekt door de taal veel te horen en te spreken. Bij je moedertaal leer je die regels onbewust als kind, zonder ze te kunnen uitleggen. Om een vreemde taal echter te leren, is het vaak nodig deze regels te kennen en te studeren. Bijvoorbeeld, als ik les kreeg over de subjuntivo (denk conjunctief in het Latijn of subjonctif in het Frans), dan kreeg ik oefeningen met zinnetjes waar ik een werkwoord moest invullen. De lerares kon echter alleen juist of fout zeggen, en legde me nooit uit waarom iets fout was. Eerlijk, daar ben ik weinig mee...
3) Het niveauverschil tussen mij en Linde. Ik had les samen met Linde, mijn Limburgse gezelschap hier in Trujillo, wier Spaans (eerlijk is eerlijk) tot nu toe minder goed is als het mijne. Ik heb namelijk al Spaans geleerd in Belgie en zij niet. Het duurde ongeveer twee weken voor we aparte oefening kregen.
4) Onze lerares was meer geinteresseerd in babbelen over alle mogelijk zaken die niets met de les te maken hadden, zoals daar zijn: Kerstmis, uitgaan, onze familie, Belgie... Het was overigens ook de tweede keer ooit dat ze Spaanse les gaf. De eerste keer was enkele maanden geleden aan de AFS'ers die toen aankwamen. Veel lovende verhalen hebben we daar niet over gehoord, nee.
Maar het is gedaan. Om dit heuglijke feit te vieren ben ik vandaag naar het strand gegaan. Hoera!
Dit weekend zijn we naar Lima geweest voor het feest van 50 jaar AFS. We hebben het centrum bezocht, een mooie plek aan het strand en een restaurant met de slechtste service van de eeuw. Het feest van AFS zelf was poepchique - nog nooit iets dergelijks gezien. Prachtige locatie, heerlijk eten, iedereen in pak of jurk. Dit alles veranderde na het avondmaal in een horde feestende en drinkende gekken.
Jawel, Peruvianen houden van dansen. Ik ook.
1) De lerares kon enkel Spaans. Ze kon geen enkele andere taal naar behoren spreken, enkele schamele woorden in het Engels.
2) Nog tien keer zo erg: ze kon ons niet uitleggen hoe Spaans werkt. Wat ik hiermee bedoel is dat iedere taal bepaalde regels heeft welke je ontdekt door de taal veel te horen en te spreken. Bij je moedertaal leer je die regels onbewust als kind, zonder ze te kunnen uitleggen. Om een vreemde taal echter te leren, is het vaak nodig deze regels te kennen en te studeren. Bijvoorbeeld, als ik les kreeg over de subjuntivo (denk conjunctief in het Latijn of subjonctif in het Frans), dan kreeg ik oefeningen met zinnetjes waar ik een werkwoord moest invullen. De lerares kon echter alleen juist of fout zeggen, en legde me nooit uit waarom iets fout was. Eerlijk, daar ben ik weinig mee...
3) Het niveauverschil tussen mij en Linde. Ik had les samen met Linde, mijn Limburgse gezelschap hier in Trujillo, wier Spaans (eerlijk is eerlijk) tot nu toe minder goed is als het mijne. Ik heb namelijk al Spaans geleerd in Belgie en zij niet. Het duurde ongeveer twee weken voor we aparte oefening kregen.
4) Onze lerares was meer geinteresseerd in babbelen over alle mogelijk zaken die niets met de les te maken hadden, zoals daar zijn: Kerstmis, uitgaan, onze familie, Belgie... Het was overigens ook de tweede keer ooit dat ze Spaanse les gaf. De eerste keer was enkele maanden geleden aan de AFS'ers die toen aankwamen. Veel lovende verhalen hebben we daar niet over gehoord, nee.
Maar het is gedaan. Om dit heuglijke feit te vieren ben ik vandaag naar het strand gegaan. Hoera!
Dit weekend zijn we naar Lima geweest voor het feest van 50 jaar AFS. We hebben het centrum bezocht, een mooie plek aan het strand en een restaurant met de slechtste service van de eeuw. Het feest van AFS zelf was poepchique - nog nooit iets dergelijks gezien. Prachtige locatie, heerlijk eten, iedereen in pak of jurk. Dit alles veranderde na het avondmaal in een horde feestende en drinkende gekken.
Jawel, Peruvianen houden van dansen. Ik ook.
1 opmerking:
Inderdaad, maar wat verwacht daar dan ook van uw lessen spaans. De kans dat gij daar iemand tegen komt die u spaanse les gaat geven die zowel het engels als spaans, vocabulair als grammaticaal onder de knie heeft is zeer klein. In ieder geval den deze licht in de plaaster met wat ligamenten verrokken(hoe wordt dit trouwens gespeld vraag met dat al heel der weken af of ik het ni correct schrijf) heb en bartsje hier en daar in mijn rechtervoet. en ben al twee weken bedlegerig op doktervoorschrift. Dit alles na een stomme pogo op horrornaait wat op zijn minst tegenviel en niet enkel door dit incedent. Maar eerder het feit dat chiro broechem er steeds is slaagt nog slechter feestjes te geven dan hun vorige.
Verder is hier alles buitengewoon normaal en draait de wereld verder met jouw aan de andere kant.
groetjes sooi
Een reactie posten